In het holst van ganser nachten
Krijgt de muze haar gelijk
Volgt de vloed van haar gedachten
Met haar pen in handbereik
Voelt het stromen
Van de woordengolf
Die langs haar vingers
glijdt
Vult haar ziel
het blanco canvas
overstijgt
de grens
van
tijd
en het vuur
dat vlammend brandend
in haar schoot
de nacht verdrijft
doet zichzelf verliezen
in de naakte waarheid 
die ze  
schrijft